Beni birakma
Alev Alev
Söz ver
FD
Dipteyim sondayim
Kara duman çikti raydan Asilidir elegim Ben aciyi sende tattim Yarimcadir yüregim Yagmurlarim yagmaz oldu düslerim kurudu Çatladi topraklarim ekinim soldu Dipteyim Sondayim Depresyondayim Yalvaririm gel de kurtar Beni tanimla cümleler içinde kullan Yepyeni anlamlara sal
Uçak
Uzansam çocukluguma dönsem Derinlerde gizlenmis yaralarimi görsem Bir biçak yarasiyla acisiz kalsam Oyunlar oynasam sahnesiz maskesiz Kumdan kalelerime dalgalar vursa Kagittan gemilerimin tayfasi olsam Yildizimi oksarken bir uçak geçse düsümden Avaz avaz bagirip sesimi duyursam Ah çocuklugum camdan duvarlarim Portakal çiçegi kokulu heyecanlarim Kus tüyüydü düslerim umutlarim Hani nerde arsizligim umarsizligim Heyy uçak Hey uçak uçak Beni de al Beni de buralardan götür Nereye gidiyorsan Beni de al Beni de uzaklarima götür Uçak Güzel uçak Büyük uçak Uçagim
Onuncu ayin onuncu günü saat on buçukta yanmis mumum Otuz bes yil olmus ihtiyar bir çocuktur güzel ruhum Okulu asip oyuna kaçar biraksam hala ama çok düstü, incindi, yoruldu dinlenmeli kalbim dogrusu Sen dogum günü hediyem misin, Diyelim ki hos geldin Peki beni çok sevecek misin, Yoksa sen de her düs gibi çabucak kirilip dökülür müsün Gözlerimden ? Gel, tanisalim önce Ben kisaca F.D. Ama sen bana uzun uzun "seni seviyorum" de! Ah, ne az duydum...ne kadar az söyledim Iste bu yüzden hiç durmadan "seni seviyorum" de ! Sair çok iyimsermis; yolun yarisina mi geldik ? E, radyasyon neslindenim, biraz erken tükendim ( hepimiz gibi ) Bir yer bul otur önce ama yaralarima dikkat et Gülüslerim vardir elbet önce göz yaslarimi silmen gerekecek Budur, zordur sevmek !
Nadas
Otlarim yanar Sensizlik nadasinda topragim; Birazcik dinlensin, büyüsün yesersin... gel-me-yisin.. Hiç bir sey diyen bir cümlenin Ortasina terkedilmis bir kelimeyim; Öznesiz.. Zamansiz.. Zarfsiz... Mektupsuz... Adressiz... Dört yanim hasret Unutulmus bir ada gibiyim; Açiklarimda batmis yüz binlerce gemi Limanim yorgun yastan... Seni arar durur bir körebeyim Çik ortaya nolur, yaralarim iyilessin Çok zaman geçti... çok zaman geçti, Haber vermeden gelme, zor olur; Ürker tenhaligim, kiskanir aglar belki Ama ben aglayamazsam gücenme n'olur; Gözlerim bitti, Gözlerim... Bitti.
Belki günes bir gün bizim için dogar Peut-être qu'un jour le soleil se lèvera pour nous Belki korkulari hayallerimiz bogar peut-être que nos peurs seront étranglées par nos rêves O masal günü gelinceye kadar; susuyorum jusqu'à ce que ce jour de rêve arrive, je me tais Susadikça yüzün düser aklima plus j'ai soif, ton visage me revient à l'esprit Korkar oldum düslemekten j'ai pris peur de rêver Adini anarim çogalir sesim j'évoque ton nom, il ya un echo de ma voix Konusmaktan düsünmekten özlemekten à force de parler, de penser et à cause du manque Kimse kimsenin herseyi olamaz-mis il paraît que personne ne peut-être le tout d'une autre personn Degil geçmisten tek yaramsin sen t'es ma seul blessure pas simplement que du passé Sensiz kimse mi kimsesiz miyim bilmem je ne sais pas si sans toi je suis personne ou sans personne Hiç bilmek istemem; je ne veux pas le savoir Hatta düsünemem d'ailleurs je n'y pense même pas Gel bak bir elimde gökyüzü var hala regarde j'ai encore le ciel dans une de mes mains Ötekinde kayip giden yildizlar la la et dans l'autre, les étoiles qui filent Korkular da benim umutlar da les peurs comme les espoirs sont à moi Beni birakma ne me quitte pas
Inanirdim duydugum her söze, bir zamanlar saflik vardi Simdi yerim yok aldanmaya, bir hayat siradani kalbim Bana bitmeyen bir tek sey söyle, söyle sonsuza inanayim Bana nasil sevecegimi anlat, ask karli yokus yorulmayalim Söz ver, durma öyle bana söz ver, bakisina kanmam artik , söz ver Çok zor soru degil bu, hadi çöz ver, birlikte ölecek miyiz ? Inanirdim duydugum her söze, bir zamanlar saflik vardi Simdi yerim yok aldanmaya, bir hayat siradani kalbim Hadi beni biraz heyecanlandir, yüzüm gülmüyor çoktandir Ben kaybetmekten çok korkarim, tüm aliskanliklar çocukluktandir Geleceksin belki çok seveceksin Zamani gelince gideceksin Bir keskeye daha yer yok kalbimde Birlikte ölecek miyiz ? Söz ver, durma öyle bana söz ver, bakisina kanmam artik, söz ver Çok zor soru degil bu, hadi çöz ver, birlikte ölecek miyiz ?
Alev alev yaniyorum je m'enflamme, je brûle Buzlarim çözülüyor aska ma glace fond à l'amour Gardim düsüyor, tutamiyorum mon armure tombe, je n'arrive pas à le tenir Korkuyorum bakislarin çarpinca bana j'ai peur lorsque tes regards me croisent Birbirimize birkaç ask kadar geç kalmis olmasaydik si nous étion pas en retard l'un à l'autre de quelques amours Hep yanlis gidenlerin ardindan yorulmasaydik si on ne s'était pas fatigué après ceux qui partent par erreur Sen isigini arayan güzel günebakan toi ce joli tournesol qui recherche sa lumière Ben tozuna dumanina hasret bir enkaz moi un débris en manque de ta poussière, de ta fumée Alev alev yandigim dogru il est vrai que je brûle je m'enflamme Küllerimden dogar miyim sana dogru est ce que je renaîtrais de mes cendres vers toi Kendimi ariyorken olmaktan korktugum Yerdeyim alors que je me recherche, je suis là où j'ai peur d'être Sendeyim je suis chez toi Al beni prends moi Ne Yaparsan Yap.. fais ce que tu veux
Feridun Düzagaç (né le 10 octobre 1968 à Adana) est un auteur compositeur et chanteur de rock turc.
I l a débuté sa carrière en 1996 avec son premier album intitulé "Beni rahatta dinleyin".
